Live Jesus in our hearts… Forever. (พระเยซูเจ้าทรงสถิตในเรา .. ตลอดกาลนิรันดร์)
แด่ บราเดอร์ วิกตอร์ กิล มูนโน๊ส
1
ความทรงจำเมื่อครั้งเป็นนักเรียนมัธยมปลายของโรงเรียนลาซาลโชติรวีนครสวรรค์ … ผมได้ยินคำนี้บ่อยจนจำขึ้นใจ … ผมจำได้ชัดเจน ทุกครั้งที่เรียนคำสอนกับบราเดอร์จากคณะลาซาล บทสวดสุดท้ายที่ได้ยินเสมอก็คือบทนี้ … ตอนนั้นก็อาจจะแค่สวดๆ ไป ไม่ได้คิดอะไร แต่ยังสงสัยอยู่ดีว่า “ทำไมเราต้องขอให้พระเยซูเจ้าทรงอยู่ใน (ใจ) ของเรา”
วันนี้ … ผมคิดว่าผมได้คำตอบแล้ว ตามผมไปพบคำตอบกัน
วันนี้ … ทราบข่าวการจากไปของบราเดอร์วิกตอร์ กิล … ผมคิดถึงความทรงจำงดงามที่บราเดอร์ท่านนี้ได้มอบให้กับสังคมไทย
2
“คนที่มีพระในหัวใจ จะรักใครๆ ได้ไม่ยาก” ….
“แต่ก่อนใครๆ ก็เรียกว่าโรงเรียนกองขยะ..”
ครั้งหนึ่งเคยไปสัมภาษณ์คุณครูที่ดูแลเด็กในศูนย์พัฒนาเด็กเล็กลาซาลเล่าให้ฟัง ประมวลจากความทรงจำของหลาย ๆ คน มองภาพงานที่บราเดอร์ได้ทำ มองภาพที่บราเดอร์วิกตอร์ กิล มูนโน๊ส ขับรถรับส่งเด็กเพื่อมาเรียนในโรงเรียน .. ที่คนเขาเรียกว่า โรงเรียนกองขยะ เพราะตั้งใกล้กับที่ทิ้งขยะแห่งหนึ่งในจังหวัดนครสวรรค์ … บราเดอร์วิกตอร์ และคณะภราดาลาซาล เป็นบุคคลแรกๆ ที่ริเริ่มตั้งศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก และเป็นแห่งแรกในจังหวัดนครสวรรค์ เปิดศูนย์ครั้งแรกในปี พ.ศ. 2529 … และดำเนินงานมาจนถึงวันนี้ อาจมีเรื่องราวระหว่างการเดินทางไม่น้อย … ผมจำได้ว่าเมื่อครั้งที่ไปร่วมงานปฏิณาณตนครั้งแรกของบราเดอร์เพื่อน (บราเดอร์ธีระยุทธ ชาแดง) ซึ่งเป็นโอกาสเดียวกันกับที่บราเดอร์วิกตอร์ ฉลองครบการปฏิณาณเหมือนกัน ผมจำได้ว่า อัคราธิการเจ้าคณะลาซาลกล่าวสุนทรพจน์แด่บราเดอร์วิกตอร์ ท่านให้สมญานามบราเดอร์วิกตอร์ว่า “Champion of the poor” … ผมเชื่อว่าไม่ใช่แค่คำพูดสวยหรูที่ให้เท่านั้น แต่การกระทำที่งดงามแสดงออกชัดเจนว่าเป็นจริงดังที่พูดไป …
3
“เครื่องหมายที่บอกว่ารักกันจริง ก็คือความต่อเนื่อง”
ผมคิดถึงบทความที่เคยเขียนลงหนังสืออนุสรณ์เมื่อครั้งฉลอง 60 ปี ของคณะลาซาลที่เข้ามาในประเทศไทย ผมศึกษาข้อมูลต่างๆ และน่าประทับใจในการดำเนินงานของคณะลาซาล ใครๆ อาจมองว่าคณะนักบวชที่ทำงานโรงเรียนก็มุ่งแต่ความเป็นเลิศทางวิชาการ พัฒนางานโรงเรียนอย่างเต็มที่ … ผิดคาดครับ … การพัฒนาด้านการศึกษาสำคัญจริง แต่การพัฒนาคุณภาพด้านจิตใจก็สำคัญด้วย ผมพลิกอ่านบทความที่เคยเขียนอีกครั้ง พบเรื่องราวที่มากกว่าแค่เรื่องการศึกษา (งานโรงเรียน) มากกว่านั้นคืองานอภิบาล และงานแพร่ธรรม …. ที่ชัดเจนและต่อเนื่องจนถึงวันนี้คือการช่วยงานต่างๆ ของวัดที่อยู่ใกล้ๆ …. เวลาที่สังฆมณฑลนครสวรรค์ หรืออาสนวิหารนักบุญอันนา นครสวรรค์ มีงานอะไรก็ตาม จะเห็นภาพบราเดอร์ลาซาลอยู่เบื้องหลัง สนับสนุนกิจกรรมต่างๆ เสมอ ภาพเหล่านี้ไม่ใช่แค่วันนี้เท่านั้น แต่เป็นแบบนี้ตั้งแต่อดีต …. ด้านงานอภิบาลที่เด่นชัดอีกประการหนึ่งก็คือ “งานด้านคำสอน” ในอดีตบราเดอร์ลาซาลเขียนหนังสือคำสอนที่อธิบายเรื่องราวง่ายๆ มีภาพประกอบที่น่าสนใจ .. จนบรรดาพระสงฆ์ในยุคนั้นกล่าวกันว่า
“ในบรรดาสิ่งพิมพ์ทั้งหลายในรอบปีนี้ ข้าพเจ้าต้องพูดถึงการพิมพ์คู่มือคำสอน ซึ่งทำให้หนังสือคำสอนน่าเรียน และเข้าใจง่าย เพราะมีรูปภาพประกอบและเนื้อหาที่มีประโยชน์มาก คู่มือเหล่านี้เป็นเกียรติแก่พวกภราดาคณะลาซาล ที่ปากน้ำโพ และเป็นเกียรติแก่โรงพิมพ์ของมิสซังด้วย” (รายงานประจำปีคณะมิสซังต่างประเทศแห่งกรุงปารีส เล่มที่ 3 ค.ศ. 1938-1963)
ยิ่งทำให้มั่นใจมากขึ้นว่าคนที่มีพระในใจ ก็ยิ่งสร้างสรรค์สิ่งดีๆ ได้มากมายจริงๆ
4
“ไม่มีเด็กคนไหนถูกทอดทิ้ง”
ผมได้รับหนังสืออนุสรณ์ 60 ปี คณะลาซาลในประเทศไทย พลิกอ่านคำขวัญที่บรรดาพระสังฆราช และเจ้าคณะนักบวชต่างๆ เขียนให้คณะลาซาลในโอกาสพิเศษนี้ … พระคุณเจ้าเกรียงศักดิ์ เขียนถึงคณะด้วยคำที่สื่อเห็นภาพภารกิจงานอภิบาลของคณะลาซาลอย่างชัดเจน .. No Child left behind …“ไม่มีเด็กคนไหนถูกทอดทิ้ง” … (คำเดียวกับที่ผมพบที่โรงเรียนเซนต์โยเซฟ แม่แจ่ม มาทราบภายหลังจากมาเซอร์ว่า บราเดอร์วิกตอร์ เป็นผู้แนะนำ) ยิ่งทำให้ผมมั่นใจยิ่งขึ้น ถ้าเรามีพระในใจ ต่อให้งานยากแค่ไหนก็ไม่กลัว และมีแรงที่ทำงานแม้ว่าจะยาก … ผมคิดถึงโรงเรียนไม้ใผ่ที่สังขละบุรี ประมวลความคิดคำนึงกับคำพูดตัวดำบนสุด “ไม่มีเด็กคนไหนถูกทอดทิ้ง” ไม่ว่าเด็กคนนั้นจะอยู่ที่ไหน เขาก็มีสิทธิที่จะได้รับความรักจากเรา …
ปล.
“มุมที่สวยงามมีอยู่กับเราเสมอ”
ผมเป็นประธานวจนพิธีกรรมอุทิศแด่ผู้ล่วงลับ ภาวนาเพื่อบราเดอร์วิกตอร์ กิล ที่โรงเรียนลาซาลโชติรวีนครสวรรค์ คิดถึงคำสอน ที่บราเดอร์เคยสอนสมัยที่ผมเป็นสามเณรเล็ก บราเดอร์เริ่มสอนจากหนังสือวิวรณ์ ซึ่งก็แปลกกว่าคนอื่น … ปกติเขาก็เริ่มจากเล่มแรกทั้งนั้น แต่บราเดอร์วิกตอร์ เริ่มจากเล่มสุดท้าย เหมือนคล้าย ๆ จะบอกว่า “วาระสุดท้าย” มาถึงเราแน่นอน ชีวิตต้องเดินต่อไป ชีวิตที่ขับเคลื่อนและมีพลังจากการมีพระเจ้าประทับอยู่จะเป็นพลังให้เราเปลี่ยนสังคม
สำหรับผม ทุกที่มีมุมที่สวยงามเสมอ แม้ในสังคมที่หลายคนบอกว่า “ยิ่งอยู่ยากขึ้นทุกวัน” แต่ก็ยังพบมุมสวยงามที่หลบซ่อนในมุมเล็กๆ ของสังคม มุมสวยงามที่คอยสร้างสรรค์ให้สังคมที่แม้อยู่ยาก ก็ยังคงอยู่ได้ … ผมเข้าใจแล้วครับว่าทำไมบราเดอร์ลาซาลสอนให้เราสวดภาวนาขอให้พระเยซูเจ้าสถิตในใจของเรา เมื่อมีพระในใจ เราจะสามารถรักใครๆ ได้ไม่ยาก .. เราจะสร้างมุมที่สวยงามได้ในสังคมที่แม้อยู่ยาก…
ขอพระเจ้าโปรดรับดวงวิญญาณของ บราเดอร์วิกตอร์ กิล มูนโน๊ส ไว้ในอ้อมพระหัตถ์ของพระองค์ ที่ท่านเชื่อว่า “มีพระเจ้าประทับอยู่เสมอ”Live Jesus in our hearts… Forever.
